Ἅγιοι Ζήνων καὶ Ζηνᾶς οἱ Μάρτυρες (22 Ιουνίου)
ἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ζήνων καί Ζηνᾶς κατάγονταν ἀπό τή Φιλαδέλφεια τῆς Ἀραβίας καί ἄθλησαν ἐπί τῆς βασιλείας Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.). Ὁ μέν Ζήνων ἦταν στρατιώτης, ὁ δέ Ζηνᾶς δοῦλός του. Ἐπιθυμώντας νά ζήσει κατά Χριστόν ζωή, διεμοίρασε στούς φτωχούς τά ὑπάρχοντά του, ἀπελευθέρωσε τούς δούλους του, καί, ἀφοῦ προσῆλθε ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος Μαξίμου, τόν ἔλεγξε γιά τήν ἀπιστία αὐτοῦ. Ὀργισθεῖς ὁ ἡγεμόνας, τόν συνέλαβε καί τόν ἐνέκλεισε στή φυλακή μέ τόν οἰκέτη του Ζηνᾶ. Μετά ἀπό σκληρά βασανιστήρια, ἔδωσε ἐντολή καί ἀπέκοψαν τίς κεφαλές αὐτῶν.
Ἡ Σύναξις αὐτῶν ἐτελεῖτο «ἐν τῷ μαρτυρείῳ τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τῷ ὄντι ἐν τῷ Κυπαρισσίῳ».
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἅγιος Εὐσέβιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Σαμοσάτων (22 Ιουνίου)
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Εὐσέβιος ἔζησε κατά τόν 4ο αἰώνα μ.Χ. καί ἦταν Ἐπίσκοπος τῶν Σαμοσάτων στήν Κομμαγηνή τῆς Συρίας. Διακρίθηκε γιά τούς ἀγῶνές του κατά τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανῶν καί ἐξορίσθηκε γιά τά ὀρθόδοξα φρονήματά του ἀπό τόν ἀρειανίζοντα αὐτοκράτορα Οὐάλεντα στίς παρά τό Δούναβη χῶρες. Μετά τό θάνατο τοῦ Οὐάλεντος (378 μ.Χ.) ἐπανῆλθε στήν Ἐπισκοπή του καί ἐξακολούθησε τόν ἀγώνα του γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀφοῦ ἐχειροτόνησε πολλούς Ἐπισκόπους πρός καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν Μάρη, Ἐπίσκοπο τῆς ἀρειανίζουσας πόλεως Δολιχῆς, ἐφονεύθηκε διά κεράμου πού ἔρριψε ἐπί τῆς κεφαλῆς του αἱρετική γυναίκα.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Σοφίας τοῦ Πνεύματος, καταυγασθείς τῷ φωτί, τόν λόγον ἐτράνωσας, τῆς εὐσεβείας ἡμῖν, Εὐσέβιε ἔνδοξε· σύ γάρ ἱεραρχήσας, εὐσεβῶς τῇ Τριάδι, ἤθλησας θεοφρόνως, καί τήν πλάνην καθεῖλες. Καί νῦν Πάτερ δυσώπησον, σώζεσθαι ἅπαντας.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῆς εὐσεβείας κατασπείρας τά διδάγματα,
Τά τοῦ Ἀρείου ἐναπέτεμες ζιζάνια
Καί Μαρτύρων τῷ στεφάνῳ κατεκοσμήθης·
Τόν γάρ Λόγον σύν Πατρί τε καί τῷ Πνεύματι
Ὁμοούσιον καί σύνθρονον ἐκήρυξας·
Ὅθεν κράζομεν, χαίροις Πάτερ Εὐσέβιε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῆς Τριάδος μυσταγωγέ, καί τῶν Σαμοσάτων, ποιμενάρχα καί ὁδηγέ· χαίροις ὁ τοῦ Λόγου, πιών μετ’ εὐφροσύνης, ποτήριον τό θεῖον, μάκαρ Εὐσέβιε.
